LAPLAND 2016.
Op 4 maart was het weer zover. Onze Laplandreis naar Dorotea. In 2014 hier ook geweest en het hier reuze naar de zin gehad. We hebben er 2 jaar naar uitgekeken en nu was het dan eindelijk zover. Onder natte weerwomstandigheden werd koers gezet naar Schiphol waar wij met een KLM toestel naar Stockolm werden gebracht.
Op vliegveld Stockholm aangekomen mochten we een kleine 2 uurtjes wachten voor we met een kleiner toestel van NextJet naar Vilhelmina werden gebracht waar Tessa ons stond op te wachten om ons naar ons basiskamp te brengen. Tessa is de helft van het koppel Louis en Tessa die deze dagen onze gastheer en gastvrouw zouden zijn. Onderweg naar ons onderkomen genoten we van de witte wereld van Lapland en de enthousiaste verhalen van Tessa. Aangekomen in Dorotea kregen we een welkomsdrankje en konden we de koffers uitpakken en ons opfrissen. Daarna stond ons een lekkere maaltijd te wachten in het knusse restaurant van Louis en Tessa. Hier maakten we kennis met de gasten die er nog waren en genoten al van hun ervaringen van de winterse wereld van Lapland. Daarna werd het tijd de oogjes te sluiten en ons voor te berijden op de tweede dag Lapland.
s’Morgens was het al vroeg dag. Om 07.00 uur werd van het ontbijt genoten in het restaurant en 8 uur werd er afgereisd naar de Huskyfarm van Richard van Kooten. Hier stond om 9 uur de koffie klaar en werden wij ontvangen met geblaf van 74 dol enthousiaste Siberische huskyhonden. Tijdens de koffie kregen wij de instucties hoe om te gaan met de honden en hoe wij de slede moesten besturen. De honden werden ingedeeld en nadat de koffie op was werden de honden ingespannen voor de sledes. En natuurlijk mochten we daarbij helpen…….
Ons werd al verteld dat de honden zo enthousiast waren dat ze voor de slee mochten dat ze vol gas weg zouden rennen. De kunst was om de eerste 10 minuten goed op de slede te blijven staan. Ging dit goed zonder te vallen……. dan zou de rest ook goed gaan. We werden wel met een soort van liveline aan de slede gebonden dat wanneer je toch in de sneeuw zou duiken, je de slee en de honden niet kwijt zou raken. Tijdens de rit bleek dat deze lijn geen overbodige luxe zou zijn voor een aantal mensen. Er werd koers gezet naar een mooi natuurgebied met 5 sledes. FANTASTICH, wat een mooie tocht. De honden in een mooie loop voor de slee, genietend van de rust en de witte wereld bleef je foto’s maken van de omgeving.
Rond het middaguur werd er pauze gehouden na een mooie rit. De honden moesten verzorgd worden na een welverdiende inspanning. Ze kregen allemaal 1 groot stuk vlees dat vers gehakt werd door onze gidsen.
Nadat de honden waren gevoerd werden er hamburgers gebakken en koffie en chocolademelk geschonken. Barbecueën midden in de sneeuw….. tja het is eens wat anders, maar wel weer een hele belevenis!
Nadat een ieder zich tegoed had gedaan en de inwendige mens en hond was verwend, werd er weer koers gezet naar …….. ja waar naar toe eigenlijk. Dat weet ik niet precies, maar het middaggedeelte was ook weer zeer de moeite waard. Door de bossen, via een groot bevroren meer naar een mooi heuvellandschap en weer richting de huskyfarm. Rond een uur of 4 waren we weer terug en werden de honden verwend door de mannen en vrouw die ze de hele tijd hadden moeten voorttrekken. Ze kregen koekjes en eten en daarna werden ze door ons uitgespannen en nog even verwend voor ze terug mochten naar hun maatjes die vandaag thuis moesten blijven.
En tot slot aan het eind van de dag nog even een kraambezoek brengen aan een gelukkige huskymoeder met 4 pups…………
De eerste complete dag Lapland, wat een mooie belevenis. Terug bij Tessa en Louis werd er een glaasje gedronken en werd er gesmuld van de kookkunsten van Louis. In het huisje vielen onze oogjes al snel dicht. Op naar dag drie……
Deze dag stond in het teken van gek doen op het ijs. Er werd koers gezet naar een groot meer bij Vilhelmina. Hier werden wij ontvangen door Sune Andersson, een man die in de zomer zijn geld verdiend met van allerlei stunts te doen en in de winter evenementjes organiseerd op het ijs. Zo ook voor ons. Er was een parcours uitgezet waar wij met een quad en een buggy mochten rijden. De bedoeling was zo snel mogelijk driftend door de bochten het parcour moesten afleggen.
Na een flink aantal rondjes gereden te hebben moest de baan nog even bijgewerkt worden door de ingehuurde ijsmeester……. Mooi werk hoor op zo een machine!!!
Tot slot had Sune nog een surprise voor ons omdat 2 jaar geleden het gek doen op het ijs een beetje in het water was gevallen vanwege water op het ijs door de dooi. We mochten in de geprepareerde volvo een circuit afleggen tussen kegel door al sturend door gas te geven en terug te nemen in plaats van sturen. Een geweldige ervaring.
Voor we het wisten was ook deze dag alweer voorbij. Leuke dingen gaan altijd snel. Nu opmaken voor de vierde dag! En eigenlijk ook de vijfde dag. Twee dagen sneeuwscooteren met ons tweeen begeleid door een prive gids. Hoe gek kun je het krijgen?
Dag vier is aangebroken en we genoten van het lekkere ontbijt in het restaurant. Na het ontbijt kregen wij van Louis een opfriscursus hoe een sneeuwscooter te besturen. Hij vertelde ons welke route hij had uitgedacht. Even een proefrondje over de camping en we konden vertrekken nadat de tassen vastgesnoerd waren. Het werd zoals eerder geschreven een tweedaagse tocht met een overnachting in Vilhelmia. Voor de eerste dag stond er 100 kilometer op de rol. En jeetje…… wat werd dit een mooie tocht….. door de bossen, over een bergkam, over het grote meer bij Vilhelmina, langs een stromende beek om tot slot uit te komen bij het hotel. Geniet van de foto’s van de eerste dag sneeuwscooteren.
De middagpauze werd op een hoge heuvelkam gehouden nabij een onderkomen van de scooterclub Vilhelmina. Er werd genoten van de broodjes en koffie die Tessa had klaar gemaakt. Genietend van het fantastische uitzicht werd de lunch opgepeuzeld……..
Na de middagpauze werd verder koers gezet naar het plaatsje Vilhelmina. Aangekomen bij het meer zagen wij aan de overkant het dorp al liggen.
Aangekomen bij het hotel werden de tassen van de sneeuwscooters gehaald en melden wij ons bij de receptie. Genietend van een kop koffie in afwachting van Tessa, die gasten naar het vliegveld in Vilhelmina moest brengen. Daarna de kamer opgezocht en ons opgefrist. Na zo een lange dag op de sneeuwscooter te hebben gezeten gaven onze maagjes wel aan ergens zin in te hebben. Gezellig met ons vieren werd de maaltijd genuttigd onder het genot van een glas lekkere rode wijn. Na de avondmaaltijd werd de communicatie steeds meer verstoord door gapende monden…… hahahaha, niet omdat het saai was, maar omdat we “aan de latten” waren. Dus lekker vroeg het bed in en uitrusten voor de dag van morgen. In de gang van het hotel kwamen we nog een grote bruine beer tegen. Het beest was geschoten en opgezet. Tja en Nel wilde wel vriendjes met hem worden…..
Dag vijf. Het ontbijt werd genuttigd en Louis vertelde dat er vandaag 120 kilometer moest worden afgelegd om weer thuis te komen in Dorotea. Geweldig weer om te scooteren. In de nacht was er verse sneeuw gevallen en nu dwarelde de sneeuw mooi recht naar beneden. Een teken dat er weinig wind stond.
De sneeuwscooters werden gestart en de tocht kon weer beginnen. Weer een geweldig mooie tocht door het witte winterlandschap van Lapland. Ik realiseer mij nu dat de foto’s absoluut niet dat weergeven wat tussen onze oren als herinnering zit. Dat kun je niet laten zien in foto’ of video’s. Dat moet je gewoon zelf meemaken!
Halverwege de dag werd er een kampvuurtje gemaakt en werden er tosti’s gemaakt. Koffie en chocolademelk werd geschonken en wederom werd van het uitzicht genoten.
Rond de klok van 6 uur waren wij weer terug op de camping van Louis en Tessa. Voldaan en moe van 2 dagen sneeuwscooteren stapten wij af. Maar toen……………… Louis vertelde ons dat hij en Tessa nog een surprise voor ons hadden. We hadden een half uur de tijd om uit te rusten en moesten ons om half 7 weer melden. De kleding die wij aan hadden met het sneeuwscooteren moesten we aanhouden. Vol verwachting melden we ons om half 7 weer. We gingen ergens naar toe op de sneeuwscooters. Geweldig wat een ervaring om in het donker door de bossen over de smalle paden te scooteren op weg naar…….. Ja waar naar toe? Dat gaan we niet zeggen. Maar wat een unieke plek om te mogen zijn. Hier wordt je stil van. Wat we wel kunnen zeggen is dat er op deze plaats aangekomen een tafel was gedekt voor ons door een vriend van Tessa en Louis. Zo maar, midden in een wereld die ver van de drukke en bewoonde wereld is. De vriend van Tessa en Louis, ons nog bekend van het vorige bezoek van Lapland, had voor ons gekookt. Stoofpotje van elandenvlees met brocolli en bloemkool. Een lekkere verse salade er bij met een lekker glas sap. Geweldig dineren in het donker op een hele bijzondere plaats bij -10. Wouw………. helaas kunnen wij alleen een foto van de gedekte tafel laten zien. De rest zal om privicy redenen geheim moeten blijven……. hahahahahaha.
Terug op de camping laat op de avond nog even nagenieten van een hele bijzondere avond. En tegelijk een klein traantje in onze ogen, de laatste avond in Dorotea. Morgen weer naar huis…… niet leuk.
Dag zes is de dag van het afscheid. s’Morgens nog even een eind gelopen en nog wat foto’s gemaakt.
s’Middags werd op de camping afscheid genomen van Tessa en werden wij door Louis naar het vliegveld gebracht. Onder dankzegging en een warm en gemeend afscheid werd er uitgezwaaid. Maar niet voor altijd! Bij leven, gezondheid en welzijn komen we over 2 jaar terug. Wat een belevenis deze dagen!
Lieve Tessa en Louis, dank voor deze mooie bijzondere dagen, hier gaan we nog heel lang van nagenieten.